Deur Abel Steyn
Van hartlike broer- en susterliefde teenoor mekaar tot by naasteliefde. Dit is al klaar moeilik om as broers en susters van ’n gemeente mekaar lief te hê. Nou word die uitdaging nóg groter, want om van die knus en warm omgewing van ons gemeente te beweeg na die onbekende en vreemde wêreld – dit is nie so maklik nie.
Die betekenis van God se liefde
Dit is nodig dat ons weer sal gaan dink oor God se liefde en wat dit werklik beteken om lief te hê as ’n Christen, en die uitdra en uitleef van hierdie liefde. Bybelse liefde – ware liefde –gaan oor verhoudings, naamlik ons verhouding met God en ons verhouding met mekaar en natuurlik ons verhouding met “ander” (alle mense). Hierdie liefde is nie net ’n emosie (’n gevoel) nie. Dit gaan oor God wat my, ’n sondaar eerste liefgehad het en my wil ken en ek wat sy liefde met wederliefde beantwoord.
Liefde – ʼn daad!
Liefde is ook ’n daad. God se gawe van liefde aan my moet gebruik word. Dit gaan daaroor dat ek iets daarmee sal doen en hierdie doen gaan oor diens aan Hom en diens aan my naaste. As ons dit weet, dan word jy gekonfronteer deur die Here self hier in sy Woord. Dit is net so: Dit is makliker om in jou onmiddellike omgewing en die kleiner kringe waarbinne jy beweeg liefde te betoon, maar om uit te beweeg – dit bly vir ons ’n saak wat ’n mens liewer maar wil ignoreer.
Bywoners erf ryk
As ons gaan kyk na Petrus se briewe aan sy lesers, dan sien ons dat hulle gelowige Jode was wat in Klein-Asië gewoon het. Verder het hulle verspreid gewoon. Daar was dus nie sprake van een gemeente met ’n sekere karakter nie. Die Christene in hierdie wêreld was glad nie gewild nie, inteendeel hulle het swaargekry omdat hulle Christene was in ʼn oorwegend heidense wêreld. Hulle het letterlik vir die Here gely. Daarom sê Petrus dat hulle vreemdelinge en bywoners in die wêreld is. Die Christene het dus ’n roeping gehad wat hulle moes uitleef – nie net teenoor mekaar nie, maar ook teenoor die ander mense. Die Here het
hulle geroep en gekies en Hy het ’n kosbare erfenis aan hulle gegee. Hulle is nou Syne en hulle moet nou ook so leef dat die wêreld uit hulle dade kan sien dat hulle in Hom glo.
Dit is die Here wat deur sy krag in hulle werk Hulle moet met hierdie erfporsie wat hulle reeds geërf het, werk. Daar moet iets gebeur met hierdie ryk verskeidenheid van gawes wat die Here gegee het. Die Here self gee dit: Hy werk kragtig in hulle en nou moet daar iets gebeur. Hierdie deugde moet tot aksie oorgaan!
En ons het gesien hoe elkeen van hierdie deugde opbou tot ’n klimaks, en die klimaks is die liefde. Dit moet nou uit! Die wêreld moet dit kan sien, kan hoor en aan eie lyf kan voel. Dit is nie net die roeping vir die gelowiges van daardie tyd nie – dit is ook ons roeping vandag.
Hierdie rykdom van God moet uitvloei, deurvloei
Jy moet God se liefde uitdra na ander toe vandag. Die wêreld moet Christus in my manier van lewe kan raaksien. My geloof moet tot dade oorgaan en liefde is ook ’n daad.
God se liefde wat kragtig in my werk, dring my om oor die grense van ras, klas en kultuur te gaan en om Christus aan almal te gaan bedien – selfs die ongelowige moet Christus in my lewe kan raaksien.
Om wérklik God se liefde aan ander te bedien, vra oorgawe aan God, vra prysgawe van myself (my eie ek) om so ’n oop kanaal te wees waardeur die bediening vloei na daardie een wat nie lyk soos ek nie, nie dink soos ek nie, en ook nie klink soos ek nie.
Die Christene oor wie ons hier lees het dit nie maklik gehad nie Hulle het alleen gestaan en hulle het werklik vir die Here gely. Al waaraan hulle kon vashou was aan Jesus Christus wat uit die dood opgestaan het en die Bron van hulle lewe was.
God se liefde steek grense oor
Jy het ook reeds ryk geërf, en nou moet jy woeker met jou erfgoed. Die Here werk kragtig in jou hart en nou roep Hy jou om sy liefde na buite toe uit te dra. Jy moet dit gebruik en ander daarmee bedien. As jy dit nie doen nie is jy blind en kortsigtig. Jy mag nie met hierdie liefde in jou hart staan en niks doen nie. Daar is genoeg ander om ons wat die liefde van God moet sien en hoor in die lewens van die lidmate van die Kerk van Jesus Christus hier in Suid-Afrika vandag. Ons leef in ’n tyd van mure bou en grense trek. En dit gaan teen ons grein in om brûe te bou en grense oor te steek. Maar ons moet onthou: Ons is immers kinders van God en erfgename van sy koninkryk en sonder die aktiewe uitdra van die blye boodskap en bediening van God se liefde aan alle mense, raak die kerk (ons) plek leeg en ons stem stil.
Hoe sal die wêreld dan nog weet dat die kerk hier is?
